به گزارش همشهری‌آنلاین، احتمالا جزو آن دسته از معدود افرادی نیستید که رقابت‌های فوتبال بازی‌های المپیک را دنبال می‌کنید. درست است که در این دوره ستاره‌هایی مثل اشرف حکیمی، لاکازت، نبی کیتا، خولین آلوارس و... در مسابقات حاضرند و اگر رئال‌مادرید اجازه می‌داد، امباپه هم می‌توانست در ترکیب فرانسه باشد، اما باز هم مسابقات این رشته طرفدار زیادی در المپیک ندارد. به‌ویژه اینکه بیشتر مردم در این مقطع از سال از فوتبال اشباع و حتی زده شده‌اند و مثل بازیکنان و مربیان به استراحت و ریکاوری نیاز دارند. با همه اینها فوتبال هم می‌تواند توجه برخی را جلب کند. در تاریخ المپیک ستارگان زیادی بوده‌اند که طلای این رشته را به‌دست آورده‌اند و ستاره‌های زیادی هم در فتح آن ناکام مانده‌اند. طلای المپیک فوتبال به‌قدری دست‌کم گرفته می‌شود که کسی آن را در تعداد جام‌های لیونل مسی لحاظ نمی‌کند و قهرمانی او در این بازی‌ها، در کنار قهرمانی جام‌جهانی جوانان زیر ۱۸سال در یک رده و با عنوان غیررسمی درنظر گرفته می‌شود.
برنده‌ها
در گذشته تیم‌های ملی در این رقابت‌ها حاضر می‌شدند اما در مقطعی تصمیم بر این شد که به‌خاطر حفظ روح المپیک از ورود بازیکنان حرفه‌ای به این بازی‌ها جلوگیری شود. قانون جدید فقط بازیکنان زیر ۲۳سال را مجاز می‌دانست که در این بازی‌ها حاضر شوند. فوتبال تنها رشته المپیک شد که شرط سن در آن لحاظ شد. تخفیف کمیته بین‌المللی المپیک این بود که هر تیم از ۳بازیکن بالای ۲۳سال استفاده کند. از سال۱۹۹۲و از المپیک بارسلون، برای نخستین بار قانون محدودیت برای دعوت از بازیکنان بزرگسال تصویب شد و نخستین قهرمانی با قانون جدید به اسپانیا رسید. اما دوره بعدی در آتلانتا یکی از جذاب‌ترین دوره‌های فوتبال در المپیک شکل گرفت و تیم ملی نیجریه با ستارگان پرشمار خود توانست برزیل و آرژانتین پرستاره را کنار بزند و قهرمان شود. نیجریه در گروه خود با حضور تیم‌های ژاپن، مجارستان و برزیل در صدر جدول قرار گرفت. آنها در مرحله یک‌چهارم، مکزیک را شکست دادند و دوباره در نیمه‌نهایی برزیل را با روبرتو کارلوس و رونالدو با گل طلایی بردند. در فینال هم نوبت آرژانتین بود که با ستارگانی نظیر زانتی، آیالا، سنسینی، چاموت، باسداس، آلمیدا، مورالس، دیگو سیمئونه، اورتگا، لوپس و ارنان کرسپو با نتیجه ۳بر ۲تسلیم تیم جذاب آفریقایی شود، تیمی که استعدادهایی نظیر تاریبو وست، اوچه، بابایارو، بابانگیدا، ساندی اولیسه، آگوستین جی‌جی اوکوچا، ایکپبا، آمونیکه، کانو و آموکاچی را در ترکیب خود داشت.
از ستاره‌های بزرگی که فاتح طلای المپیک در رشته فوتبال شدند، می‌توان به این افراد اشاره کرد:
نیلز لیدهولم و گونار نوردال، سوئد، المپیک۱۹۴۸
ساندرو کوچیس و فرانس پوشکاش، مجارستان، المپیک ۱۹۵۲
لو یاشین، شوروی، المپیک ۱۹۵۶
کانیزارس، گواردیولا و لوییس انریکه، اسپانیا، المپیک ۱۹۹۲
کانو، آموکاچی و اوکوچا، نیجریه، المپیک ۱۹۹۶
ساموئل اتوئو، کامرون، المپیک۲۰۰۰
کارلوس توس، خاویر ماسچرانو و ساویولا، آرژانتین، المپیک۲۰۰۴
لیونل مسی، آنخل دیماریا، سرخیو آگوئرو و خاویر ماسچرانو، آرژانتین، المپیک۲۰۰۸
مارکینیوش، نیمار و گابریل ژسوس، برزیل، المپیک ۲۰۱۶
ریچارلیسون، آنتونی، دنی آلوز و گابریل مارتینلی، برزیل، المپیک۲۰۲۰
بازنده‌ها
برخی ستارگان بزرگ به طمع مدال طلا راهی المپیک شدند اما دست‌شان از رسیدن به این مدال کوتاه ماند. در همین دوره قبلی تیم ملی المپیک اسپانیا با وجود ستارگانی مثل اونای سیمون، مرینو، زوبیمندی، پائو تورس، کوکوریا، پدری، دنی اولمو که در یوروی اخیر قهرمان اروپا شدند و ستارگانی مثل سبایوس و آسنسیو و یورنته و اریک گارسیا و دیگران در فینال حریف برزیل با بازیکنانی نظیر داگلاس لوییس، دنی آلوز، برونو گیمارش، ریچارلیسون، مالکوم، مارتینلی و... نشد و به نقره قناعت کرد.
در دوره قبل‌تر (۲۰۱۶) که نیمار و یارانش در ضربات پنالتی موفق شدند آلمان را در فینال شکست دهند، تیم صاحب مدال نقره این دوره بازیکنانی مثل گنبری، گورتسکا و زوله را در ترکیب خود داشت.
سال۲۰۱۲در لندن تیم ملی برزیل با وجود بازیکنانی مثل تیاگو سیلوا، مارسلو، لوکاس، اسکار، نیمار، هالک، دنیلو، الکس ساندرو و پاتو در نهایت به مدال نقره رضایت داد و حریف مکزیک در فینال نشد. بازیکنان بزرگ از این دست در ادوار المپیک زیاد بودند که دست‌شان از طلا دور ماند:
آندریاس برمه، آلمان، المپیک۱۹۸۴
کلودیو تافارل، ببتو و روماریو، برزیل، المپیک۱۹۸۸
توماس هسلر و یورگن کلینزمان، آلمان، المپیک۱۹۸۸
جانلوییجی بوفون، الساندرو نستا و فابیو کاناوارو، ایتالیا، المپیک۱۹۹۶
دیدا، رونالدو نازاریو و ریوالدو، برزیل، المپیک۱۹۹۶
کارلوس پویول و ژاوی، اسپانیا، المپیک۲۰۰۰
رونالدینیو، برزیل، المپیک۲۰۰۰
کریستیانو رونالدو، پرتغال، المپیک۲۰۰۴
کیلینی، ده‌روسی و پیرلو، ایتالیا، المپیک۲۰۰۴
ونسان کمپانی، فرتونگن، فرمائلن، فلینی و ادن آزار، بلژیک، المپیک۲۰۰۸
رایان گیگز، بریتانیا، المپیک۲۰۱۲
برونو فرناندز، پرتغال، المپیک۲۰۱۶
نظر شما